Mijmeringen

En alweer is er een jaar voorbij gevlogen en tja, hoe heb ik dat persoonlijk ervaren?

In vele opzichten een jaar waarin ik vaak met afschuw naar de wereld heb gekeken. Een jaar waarin ik tot op het bot geraakt werd door beelden waar ik liever niet naar wilde kijken, woorden hoorde die ik liever niet had willen horen. En dan in de spiegel zag dat ik er deel van uitmaakte…..
“Love & Peace” is voor velen een ver van mijn bed show. Mensen worden zwaar op de proef gesteld door armoe(de) en andere gebreken en tekorten. Waar men, in eerdere tijden in ons landje, de mond vol had over tolerantie en vrijheid heersen nu angst en korte lontjes alsof we zomaar 100 jaar terug geworpen werden in de tijd in plaats van een jaar vooruit. En misschien bestaat die tijd niet eens en zijn we werkelijk 100 jaar terug geschoten. Stel je eens voor, IMAGINE dat we nu andere keuzes konden en zouden maken. Welke zouden dat dan zijn? Zouden we hekken rondom ons huis bouwen of zouden we ons huis open stellen en ons een mens van de wereld voelen? Samen met al die anderen? Of kijken we toch eerst wat anderen doen in plaats vanuit ons eigen hart te re(a)geren? Kijken we als ‘ons’ naar ’hun’?

Hoe zou jij willen zijn en is dat degene je nu bent? Ben ik degene die ik zou willen zijn?

De hardste schreeuwers waren het luidst hoorbaar als een storm die over onze aarde raasde, zo leek het.

En toch …verkies ik het om naar de fluisteringen te luisteren…Die zachte wind die juist nu het beste uit mensen haalt. Mensen die er alles aan gelegen is om hun medemens te helpen en zelfs bereid zijn hun karige brood te delen. Veraf en dichtbij. Die fluisteringen trokken méér mijn aandacht en overstemmen voor mij het geluid van de storm, gewoon omdat ze in de meerderheid waren en zijn.

Mijn persoonlijke pijntjes vielen in het niet, kijkend in de oogjes van mijn kleinkinderen. En ik denk aan al die kindjes die geboren werden, in het afgelopen jaar ook weer. Al die kinderen die het leven van mij en alle ouders en grootouders over de hele wereld een stuk mooier maken. Ik gun hen allen een vrije wereld waarin ze kunnen ontdekken en verwonderen, waarin ze kunnen lachen en dansen, waarin ze kunnen leren, kiezen en vooral lief hebben.

Ik wens jullie allen een nieuw jaar waarin je diegene kunt zijn die je het liefst zou willen zijn. Geluk zit niet in het ‘hebben’ maar in het ‘delen’ is mijn ervaring! Die geluksmomenten worden bewaard op een heilige plaats en met een glimlach draag ik ze behoedzaam mee naar een volgend jaar!
   
©Marion