Happy New Year

De energie van het jaar 2016 was volgens de Tzolkin een toon 13 jaar. 2016 was de afronding van een cyclus van 13 jaar. Afgelopen jaar was de juiste tijd om zaken af te ronden en jezelf gereed te maken voor een nieuw begin. Het was allereerst nodig om met beide voetjes stevig op de grond te komen, te aarden, en Ja tegen het leven te zeggen.

Ik ben blij dat het jaar nu ten einde gaat maar als ik er zo over peins dan is het voor mij persoonlijk niet eens een slecht jaar geweest. Mijn gezondheid is redelijk stabiel gebleven en ik ben weer aan het werk. De kans om ander werk te doen heb ik met beide handen gegrepen. Een nieuwe uitdaging die ik, met heel veel plezier en energie ook, aan ben gegaan. Ook het langzaamaan uit de korting die ziektewet heet kruipen gaf me letterlijk weer meer adem.

Nog meer dan anders kwam ik tot de ontdekking dat ik het met mezelf moet doen. Me and Myself. Ik…degene die mijn grenzen aan mag geven en Ik, degene die ze nu ook eens bepaald en bewaakt heeft. Ik die zich eens afgevraagd heeft wat mijn behoefte eigenlijk is.

In 2016 had ik geen echt doel maar het jaar heeft zich evengoed ontvouwt. Soms liepen mensen mee en soms namen ze ineens een andere weg. Ook heb ik afscheid moeten nemen van mensen die me dierbaar zijn. Leven, dat is het met een lach en een traan.

En toch, ondanks dat de weg voor mij persoonlijk bergop is gegaan, heb ik het jaar niet als ‘goed’ ervaren en zat ik me af te vragen waar dat nou precies aan ligt. Ik kom tot de conclusie dat het bij mij vooral voortkomt uit de manier waarop ik de wereld om me heen ervaar. De vreselijk oorlogen en aanslagen, de armoede en het verdriet om me heen, de vele slachtoffers van onoverwinnelijke ziektes, eenzamen en de malheur in de zorg, ons voedsel dat veelal vergiftigd wordt in fabrieken en alle leugens en bedrog die haast wekelijks weer aan het licht komen. Het onvermogen dat ik voel om nog iets aan deze wereld te verbeteren heb ik omgezet in kleine dingen Doen. Want iedere verbetering of droom begint bij het denken, positief of negatief.

2017 Een nieuw begin! Een 1-jaar en tevens het begin van een nieuwe cyclus van 13 jaar! Het jaar van de Witte Spiegel, hetzelfde als mijn levenspad. De spiegel van de waarheid die ons voorgespiegeld wordt. Witte Spiegel brengt helderheid over waarheid en illusie. Ik ga niet mijn ogen sluiten voor de wereld om me heen, maar ik ga wél mijn aandacht richten op wat Míj gelukkig maakt. Dat betekent dat ik enkele overtuigingen die ik nog heb overboord ga gooien en me ga gedragen naar wat ik graag wil bereiken. De toekomst is nu en wachten op wat komen gaat is redelijk zinloos, zeker in deze tijd. Te beginnen met hele kleine stapjes en vooral mijn hart te volgen en trouw te blijven aan mezelf.

Ik wens jullie allemaal een bijzonder mooi 2017 waarin je kunt genieten van de mooie dingen van het leven. Go with the flow, open your arms to recieve what is yours already!

©Marion2016

Social Media

Social Media. Ik zit me de laatste dagen zo eens af te vragen waar het sociale is gebleven. Praten we nog wel eens met elkaar? Zelfs de zogenaamde goede vrienden, mensen met wie ik leuke gezellige dagen heb doorgebracht, met wie ik tranen met tuiten gelachen heb, met wie ik gedanst heb op onze favoriete muziek. Ze ontvrienden je gewoon zonder er een woord over spreken. Met een muisklik ben je uit hun leven verdwenen en soms zelfs geblokkeerd.

Nou ben ik zo iemand die graag wil weten wat ik dan fout gedaan heb. En de antwoorden liegen er niet om. "De toon van jouw reactie stond me niet aan", "een kennis van mij heeft een hekel aan je", "mijn beste vriendin heeft problemen met jou", "je geeft nooit een like op mijn berichten", "je deelt berichten van de concurrent", "ik heb je preek niet nodig", "je levert mij niks meer op", "ik wil alleen maar muziek delende vrienden". En sommigen zijn niet zo rechtuit en zeggen: "jij hebt mij verwijderd" en als ik dan ga zoeken, me van geen kwaad bewust, blijkt dat zij mij zelfs geblokt hebben.

Dat zegt natuurlijk alles over mij. Ik ben niet kritisch genoeg over wie ik in mijn leven toelaat en vriend noem. Ik ben vaak bereid te helpen als ik kan. Ik kijk altijd het meest naar "de beste kant" van mensen en vergeef hen gemakkelijk hun soms eigenaardige gedrag. We hebben immers allemaal onze eigen schaduwkanten en zwarte vlekken. Daar zijn we toch mens voor?

Social, hoe sociaal is dat eigenlijk? Waar we elkaar in vroegere dagen aanspraken op gedrag, uren discussieerden over onszelf en de wereld om ons heen wordt er nu gescholden, gediscrimineerd, dood gewenst, ont-vriend, geblokt of openlijk bedreigd. We hebben allemaal telefoons maar ondanks dat we allemaal met elkaar verbonden zijn, bellen we niet om misverstanden uit te spreken. 
Velen hebben de mond vol over Liefde, Respect en Vriendschap maar lijken de betekenis niet eens te kennen. Ze schelden openlijk op de wereld (in het groot) en hun vrienden (in het klein).

De meest verschrikkelijke beelden dringen dagelijks je leven binnen en velen delen maar raak. Je zou van minder gek worden toch? Ja, er waren beelden die me in mijn slaap achtervolgden, zo ver reikt ons sociale media gebeuren. Sommigen delen, met betraande ogen van verdriet of ellende, alleen maar komische zaken. En dan zijn er nog de mensen die in alle eenzaamheid zo uit hun isolement proberen te komen.

Hoe sociaal is Social Media eigenlijk? Dat is de belangrijkste vraag die ik me stel, zo aan het eind van het jaar. De Kerst- en nieuwjaarswensen vliegen je weer om de oren en mensen gaven al aan dat ze hun kerstgevoel niet verpest wilde zien door storend nieuws. 
Tot waar reikt jou sociale-Kerst-vrede gevoel? Een gezegde is dat vrede begint bij Jezelf, net zoals al die andere eigenschappen die je zo graag in een ander wilt zien. En dat is wat mij betreft waar.

Met respect voor een ieders eigen wijze, belevend op je eigen manier met mensen die je lief zijn, wens ik iedereen hele fijne feestdagen.

I wish the New Year brings you all you hope for!!

©Marion2016

Oh..Ho Ho Goodness

Na al het vreselijke nieuws, veroorzaakt door burgeroorlogen waar de hele wereld inclusief Nederland zich mee bemoeit, zat ik me in de aanloop naar Kerst af te vragen wat Kerstmis nu voor mij persoonlijk betekent. Hoe kan ik in Godsnaam Kerstmis invullen wetend dat een paar honderd kilometer verderop alles en iedereen aan flarden geschoten wordt? En dat niet alleen, over de hele wereld verkeren mensen in nood omdat niet aan hun basisbehoeften voldaan kan worden. Zelf hier in dit land, ons land.

Kerstmis was van jongs af aan een feest van “vrede op aarde” en veel lichtjes in de donkere dagen. Samen met familie eten, ja iets uitgebreider dan normaal, en de dag doorbrengen. Soms aten we gewoon te veel omdat het nou eenmaal kon en Kerstmis was en soms waren die “verplichte” dagen dodelijk saai. Over verplichtingen kan ik nog een lang ander verhaal schrijven maar laat ik het erop houden dat de druk om “mee te doen” soms bijzonder groot was. Ook de boodschap geen ruzie maken, aardig zijn voor elkaar kortom “vrede op aarde” is er met de paplepel ingegoten. Want ja eerlijk is eerlijk, als kinderen maakten wij ook heus met Kerst ruzie. En helaas, vrede op aarde heb ik in mijn hele leven nog nooit mogen mee maken.

Ik werd boos op de viering die Kerst heet. De viering die velen eens per jaar naar de kerk brengt om vergiffenis voor hun zonden te vragen en zich aansluitend opnieuw te bezondigen. Het feest dat de verschillen tussen arm en rijk nog steeds zo nadrukkelijk en schrijnend aan de oppervlakte brengt.

Toen ik eenmaal onder de sociale druk van verplichtingen uit begon te kruipen merkte ik dat ik met mijn “boos zijn” niet alleen mezelf vergiftigde maar ook de mensen om me heen. Boos zijn heeft amper functie als daar geen actie op volgt. Dus ben ik Kerst op een andere manier gaan invullen. Meestal samen maar soms ook alleen.

Het verlangen naar “Vrede op aarde” is altijd in mijn systeem gebleven net zoals “zorg voor de mens in wereld om je heen”. Binnen mijn mogelijkheden met zorg gekoppeld aan actie. Altijd én zeker speciaal met Kerst. Ik zie veel mooie initiatieven om me heen, mensen die zorg hebben voor een ander die het moeilijk heeft.

Nu ben ik vooral dankbaar! Heel erg dankbaar, dat ik nog Kerst samen kan en mag beleven met mensen die me lief zijn. Dankbaar dat ik wellicht een gebaar kan en mag maken naar een ander die niet dat geluk heeft.

Ik wens jou vrede in jezelf en een lichtje dat schijnt door jou op de mensen om je heen. Hele fijne dagen!!

"Be the reason someone believes  in the goodness of people"

©Marion