Na al het vreselijke nieuws, veroorzaakt door burgeroorlogen waar de
hele wereld inclusief Nederland zich mee bemoeit, zat ik me in de aanloop naar
Kerst af te vragen wat Kerstmis nu voor mij persoonlijk betekent. Hoe kan ik in
Godsnaam Kerstmis invullen wetend dat een paar honderd kilometer verderop alles
en iedereen aan flarden geschoten wordt? En dat niet alleen, over de hele
wereld verkeren mensen in nood omdat niet aan hun basisbehoeften voldaan kan
worden. Zelf hier in dit land, ons land.
Kerstmis was van jongs af aan een feest van “vrede op aarde” en veel
lichtjes in de donkere dagen. Samen met familie eten, ja iets uitgebreider dan
normaal, en de dag doorbrengen. Soms aten we gewoon te veel omdat het nou
eenmaal kon en Kerstmis was en soms waren die “verplichte” dagen dodelijk saai.
Over verplichtingen kan ik nog een lang ander verhaal schrijven maar laat ik
het erop houden dat de druk om “mee te doen” soms bijzonder groot was. Ook de
boodschap geen ruzie maken, aardig zijn voor elkaar kortom “vrede op aarde” is
er met de paplepel ingegoten. Want ja eerlijk is eerlijk, als kinderen maakten
wij ook heus met Kerst ruzie. En helaas, vrede op aarde heb ik in mijn hele
leven nog nooit mogen mee maken.
Ik werd boos op de viering die Kerst heet. De viering die velen eens per jaar naar de kerk brengt om vergiffenis voor hun zonden te vragen en zich aansluitend opnieuw te bezondigen. Het feest dat de verschillen tussen arm en rijk nog steeds zo nadrukkelijk en schrijnend aan de oppervlakte brengt.
Ik werd boos op de viering die Kerst heet. De viering die velen eens per jaar naar de kerk brengt om vergiffenis voor hun zonden te vragen en zich aansluitend opnieuw te bezondigen. Het feest dat de verschillen tussen arm en rijk nog steeds zo nadrukkelijk en schrijnend aan de oppervlakte brengt.
Toen ik eenmaal onder de sociale druk van verplichtingen uit begon te
kruipen merkte ik dat ik met mijn “boos zijn” niet alleen mezelf vergiftigde
maar ook de mensen om me heen. Boos zijn heeft amper functie als daar geen
actie op volgt. Dus ben ik Kerst op een andere manier gaan invullen. Meestal
samen maar soms ook alleen.
Het verlangen naar “Vrede op aarde” is altijd in mijn systeem gebleven
net zoals “zorg voor de mens in wereld om je heen”. Binnen mijn mogelijkheden met
zorg gekoppeld aan actie. Altijd én zeker speciaal met Kerst. Ik zie veel mooie
initiatieven om me heen, mensen die zorg hebben voor een ander die het moeilijk
heeft.
Nu ben ik vooral dankbaar! Heel erg dankbaar, dat ik nog Kerst samen kan en mag beleven met mensen die me lief zijn. Dankbaar dat ik wellicht een gebaar kan en mag maken naar een ander die niet dat geluk heeft.
Nu ben ik vooral dankbaar! Heel erg dankbaar, dat ik nog Kerst samen kan en mag beleven met mensen die me lief zijn. Dankbaar dat ik wellicht een gebaar kan en mag maken naar een ander die niet dat geluk heeft.
Ik wens jou vrede in jezelf en een lichtje dat schijnt door jou op de
mensen om je heen. Hele fijne dagen!!
"Be the reason someone believes in the goodness of people"
©Marion
Geen opmerkingen:
Een reactie posten