De vakantie

"Vakantie hebben is best lastig! Ik heb zoveel dingen op mijn to-do-lijstje staan en nu eindigt mijn vakantie bijna, nog maar een week te gaan. En hier wordt ik nu héél onrustig van. Want al die dingen krijg ik niet meer in die ene week gepropt. Vol frustratie loop ik door mijn huis. Alles oppakkend wat verplaatst dient te worden. vliegen vóóral weg meppend want het is eigenlijk niet mijn intentie om ze te doden. Me verwonderend over al die mieren die ineens mijn keuken in bonjouren op zoek naar dat ene kruimeltje dat is blijven liggen. Sinds ik mijn terras met de hogedrukspuit heb bewerkt heb ik blijkbaar een heel nest attent gemaakt op het bestaan van mijn keuken.

Ohw ja...en iedereen wil met me meereizen, maar soms wens ik me eens bij een ander achterop te kunnen springen. Ik zou zo graag mijn hoofd eens op iemands schouder leggen en met alle tranen die ik nog in me heb de achtergebleven restjes verdriet weg spoelen. Die restjes die zo nu en dan mijn geest vervuilen, net zoals die vliegenpoepjes op mijn ramen. Witte hardnekkige spikkeltjes waar je hardhandig met een schuursponsje op mag poetsen. Alleen de aanraking, het gebaar, zou al wonderen kunnen verrichten.

Deze traan die maakt dat ik me bewust wordt van het feit dat er iets niet klopt, die maakt dat ik je dit alles vertel. Mijn to-doe-lijstje dat verworden is tot handboeien die mijn polsen gebonden houden aan al die dingen-die-moeten van mezelf. Ze moeten omdat het hoort, omdat ik het aan iemand verplicht denk te zijn, omdat ik de vriendschap in stand wil houden, omdat ik van de hem-of-haar-iemand hou."

Ze vertelt me dit alles, op de traan wijzend die langs haar wang een weg naar beneden zoekt en ik vraag "En jij dan?" en sla mijn armen stevig om haar heen. Ik voel mijn schouder nat worden. Na een tijdje laat ik haar los. Haar gezicht lijkt anders nu. Ze bedankt me en draait zich resoluut om en loopt weg....over een andere weg dan ze kwam.

©Marion