High 5

Jij begon gelijk te vertellen toen je me zag. 

Eerst over het mooie weer en dat je je soms zo eenzaam voelde, even weg moest van je kamer. Dat je dan maar even in het parkje op een bankje ging zitten. Op de plek waar je het water zich met de stroom mee hoorde haastte. Onder de grote boom die de eerste druppels regen zou opvangen. En ik ging naast je zitten om even te luisteren wat je te vertellen had. En je vertelde over je leven. Hoe je letterlijk soms in de goot wakker werd, dat je op het randje van de dood had gezweefd soms. En nog veel meer ..je vertelde en vertelde. En af en toe gaf je me een high 5 en keek me lachend aan. En ik vroeg je wat je nog verlangde van het leven en jij moest hier heel lang over nadenken. Ja, je wist wel wat je wilde …je wilde “Gewoon”. 

Voor we het beseften was het ineens een uur later en viel het donker in. En beiden moesten we naar huis, terug naar ons eigen leven en ieder onze eigen reden om te moeten.  We namen afscheid en je klopte met je vuist op je hart. En ja, je had gelijk…..ook mijn hart was geraakt.

In gedachten, en met de geur van zijn parfum nog in mijn neus, liep ik peinzend naar huis. Mijn huis waar ik uit gevlucht was omdat ik het even had gehad met de dag. En alles werd ineens relatief toen ik zag wat hij nog steeds te dragen had. 

In gedachten maak ik voor hem een diepe buiging.

©Marion