Opruimen

Mijn vakantie is begonnen. Ik heb me voorgenomen vandaag mijn huis eens op te ruimen, het regent immers. Ik heb nog vele plannen voor deze vakantie maar vandaag wil ik eens orde in de chaos, die mijn huis heet, scheppen.

Ik begin bij datgene dat er echt verschrikkelijk uitziet…mijn boekenkast. Boeken schots en scheef, stapels die voor en achter andere stapels liggen. Geen ruimte meer om nog iets onder de dikke stoflaag te vinden, laat staan er nog iets bij te plaatsen.

Ik had het kunnen weten. Ik had daar niet moeten beginnen want het is het begin van een reis. 

Boek na boek neem ik in mijn handen. En ik wil het niet maar toch kan ik het niet laten om even te bladeren. Hangend aan regels en woorden verstrijkt de tijd. Uit ieder boek dwarrelt wel minstens een blaadje. Blaadjes met aantekeningen. En ook die moet ik natuurlijk even bekijken. Ook die woorden brengen me terug naar verre verledens.

Verloren gewaande aantekeningen komen ineens weer terug in mijn heden. Dingen waarvan ik niet meer wist dat ik ze had en blaadjes die ik toch ook nu weer wil bewaren. Foto’s van mijn kleine hondje Pepper toen hij nog een baby was. Vertederd denk ik terug aan de tijd waar ik toen was. Die tijd met alle pijn en verdriet waarin de kleine Pepper mijn vreugde was. Hij liet me lachen en door mijn tranen heen kijken. Hij liet me naar buiten gaan en de wereld anders bekijken. Hij likte mijn handen als ze tot vuisten gebald waren.

Ik vind blaadjes met wijze woorden en kaarten met routes die ik nog wil lopen. Wegen die ik nog wil bewandelen. Ik vind zelfs een cassettebandje met een opname van een gesprek waarin een man mij vertelt wie ik in wezen ben. Ik vind een wichelroede verstopt in een doosje en een doosje verloren gewaande waarzeg-kaarten. Stiekem trek ik snel een kaart. Een toren. Ik zoek de beschrijving die er bij hoort en ik ontdek dat de toren vertelt dat de persoon die hem trekt zich zelf ontwikkelt en langzaam en zonder hulp van anderen omhoog klimt. Goh...
Ik klim verder in mijn boekenkast en bedenk, met ondertussen alweer een ander verdwaling in mijn handen, dat het tijd wordt om eens te gaan koken. 

Het regent en mijn koffie is koud geworden.

Misschien moet ik het anders aanpakken. Ik maak stapeltjes. Stapeltjes van boeken die ik nog wil lezen, stapeltjes van boeken die ik in wil kijken en stapeltjes van dubbele boeken. Ja, ook die blijk ik te hebben. De geleende boeken leg ik even heel ergens anders.
En dan is het ineens klaar. Mijn boekenkast ziet er weer netjes uit. Alles staat netjes in de rij en is afgestoft. Dezelfde soort boeken staan zij aan zij. Tevreden kijk ik naar mijn kast.

Maar wat doe ik nu met al die stapeltjes die overal rond liggen??

©Marion